نه آبی نه خاکی ...

نه آبی نه خاکی ...

به آسمان که رسیدند رو به ما گفتند : زمین چقدر حقیر است آی خاکی ها...
نه آبی نه خاکی ...

نه آبی نه خاکی ...

به آسمان که رسیدند رو به ما گفتند : زمین چقدر حقیر است آی خاکی ها...




حتا این تکرارِ کلمه ی "من" هم خوشایندم نیست توی این بیت...

کاش میشد آدمی جایی بره، که نه کسی باشه، نه حتا خودش...


یه وقتهایی، وقتِ نبودنه. وقت حذف شدنه. وقت کنار کشیدنه. وقت فراموش شدنه...

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد