نور بعد از ظهر

از لابلای پنجره

روی دسته ی مبل و گل‌های سرخ فرش...

سکوت بعد از ظهر

آرامش اسفند

و بلندترین صدای خانه: شعله‌ی آبی بخاری‌ها

خوشبختی تنیده در خوشبختی

آرام گرفتنِ دردها

آرمیدن پس از سوزش زخم ها

دوباره جان گرفتن تن رنجور

چشم بر هم نهادن...

در نقاشی هایم این‌بار

پرنده هست و سنتور

و نور و جوانه