نه آبی نه خاکی ...

نه آبی نه خاکی ...

به آسمان که رسیدند رو به ما گفتند : زمین چقدر حقیر است آی خاکی ها...
نه آبی نه خاکی ...

نه آبی نه خاکی ...

به آسمان که رسیدند رو به ما گفتند : زمین چقدر حقیر است آی خاکی ها...

لیلا...

دختر زیبای مهربان من...

تو مثل نور

می تابی به زخم‌های کهنه‌مان

تو مثل کوه

می ایستی پشت شانه‌هایمان

تو مثل رود

جاری می‌کنی انگیزه و عشق را، در میان قلب‌مان...


به پاس این رفاقت شیرین...


پ ن: من از روزهای خوب خواهم گفت...

نظرات 0 + ارسال نظر
برای نمایش آواتار خود در این وبلاگ در سایت Gravatar.com ثبت نام کنید. (راهنما)
ایمیل شما بعد از ثبت نمایش داده نخواهد شد