پس

کی

زیر خاک

توی تاریکی

فراموش میشیم؟...

خیلی انرژی می‌بره این تظاهر و بازیگری

رها کنید مرا با غم نهان خودم

اگرچه خسته‌ام از درد بی‌کران خودم

چو رنج بوده فقط سهمم از جهان شما

خوشا به کنج اتاقم، خوشا جهان خودم

که کیمیای سعادت، سکوت بود، سکوت

چه زخم ها که نخوردم من از زبان خودم!

بیا سکوت کنیم

و دنیای دیوانه را

به حال خودش

 رها کنیم

زنده باد سکوت.
زنده باد انزوا.
زنده باد فراموش شدن.
در گوشه‌ی تاریکی‌.
در متروکه‌های جهان.