فردا آخرین کشیک اینترنی ام هست 

و الان هم پست کشیکم..

اومدم تنها توی حیاط نشستم..

زیر یه درختی، این طرف تر از برج پژوهشی، نرسیده به متوفیات.

تموم شد؟

فصل ۷ ساله‌ی عمر من...

نفهمیدم چی به چی گذشت. درگیر حاشیه بودم بنظر خودم..

گوشه به گوشه نمازی رو می بینم...

توان و حوصله‌ی درد کشیدن هم ندارم.

یا حس کردن، یا دلتنگ شدن...

فقط گریه کردم. همینجا. همین گوشه...