We

ما

از پسِ سالها سرکوب و تحقیر

از پسِ سالها نگاهِ اشتباه

به اینجا رسیده‌ایم..

زخمی اگر به پای‌مان مانده‌ست،

سکوتی اگر در گلویمان گیر کرده‌است،

یادگار  این جاده‌ی ناهموارست

ما

سیب میخوریم

و لبخند میزنیم

و به دوربین‌ها نگاه میکنیم

و گوشه‌ی چشمهایمان،

آرام،

چین‌های کم عمقی می‌نشیند

و گوش می‌سپاریم

به حرف‌های آدمیان

به تعریف‌ها و قصه‌ها

به همهمه‌ها و شلوغی‌ها و تب و تاب‌ها

و چای

- با قند یا بدون قند -

می‌نوشیم

و باز گوش می‌دهیم

به پر حرفی‌های تب‌دار و پر شور آدمها.

ما از پسِ تلاطم آمده‌یم، اینچنین که آرامیم

.

.

.