تقدیم به مخاطب خاصم .....
دستان گرمت را میان دستانم می پرستم
چه در بهار و تابستان ... وچه در پاییز و زمستان
لحظه لحظه با تو بودن را . کنار تو قدم زدن
در بارش یکریز باران را می پرستم
کوچه های بی قراری را دویدن با تو و به خیابان آغوشت رسیدن ها را می پرستم
در تب و تاب هیجان تازه تر سوختن را و دست در دست هم داشتن را می پرستم
اینکه نگاهم کنی و بگویی دوستت دارم و نگاهت کنم و بگویم عشقمی رامی پرستم
اینکه طعم لبانت شیرین تر از هر شربتی است فهمیدن رامی پرستم
تو آنقدر عشق به من می بخشی که من کنار تو بی نیاز ‘ بی نیازم
با تو من این عاشقی ها را عزیزم می پرستم
من و تو فرا تر از همه ی ...
اما و اگرهای این روزگاریم
خارج ار کلیشه های دیگرانیم
دوست دارم اینکه سر روی سینه ام بگذاری و من با تمام بودنم برایت قصه ی عشق بخوانم
شاید هم بهتر بود اینجا بجای این همه حرف و واژه
یک جمله یعنی « دوستت دارم عاشقانه » می نوشتم ؟
و یک بوسه هم پای نوشته ام می گذاشتم..
نمی دونم از کجا شروع کنم قصهء تلخ سادگی مو، نمی دونم چرا قسمت می کنم روزهای خوب زندگی مو، چرا تو اول قصه همه دوستم میدارن، وسط قصه میشه سر به سر من میزارن، تا میاد قصه تمام شه همه تنهام میزارن، می تونم مثل همه دورنگ باشم دل نبازم، می تونم مثل همه یه عشق بادی بسازم، تا با یک نیش زبون بترکه و خراب بشه، تا بیان جمش کنن حباب دل سراب بشه، می تونم بازی کنم با عشق و احساس کسی، می تونم درست کنم ترس دل و دلواپسی، میتونم دروغ بگم تا خودمو شیرین کنم، میتونم پشت دلا قایم بشم کمین کنم، ولی با این همه حرف ها باز منم میشم مثل اونا، یه دوروغگو میشم همیشه ورد زبونها، یه نفر پیدا بشه بهم بگه چی کار کنم، با چه تیری اونی که دوسش دارم شکار کنم، من باید از کی بفهمم چه کسی دوسم داره، تو این دنیا اصلا یه عشق واقعی وجود داره...