یخی که عاشق خورشید شد ...

یخی که عاشق خورشید شد

یخی که تمام مدت زمستان را پشت سنگ سردی خوابیده بود ، با شنیدن بوی بهار ، چمشاشو باز کرد . خمیازه ای کشید و گفت : به به ! چه هوای روشن و خوبی !

اتفاقا درختی هم همان جا بود که تازه از خواب زمستانی بیدار شده بود و داشت بدنش رو پیچ و تاب می داد . درخت داشت شاخه هاش رو تکون می داد که یکدفعه نور طلایی خورشید از لا به لای شاخه هاش بیرون اومد و به صورت یخ تابید ! یخ فوری گفت : وااای! چه چیز قشنگی ! چه قدر مهربون بود ! صورتم رو نوازش داد !

درخت گفت : آها ! خورشید رو می گی ؟ اوه! بهتره بهش نگاه نکنی ! اون دشمن توست !

یخ با دلخوری گفت : دشمن ؟! من اونو دوستش دارم ! اون خیلی قشنگه !

درخت گفت : درسته ! اون زیباست ولی نمی تونه دوست خوبی برات باشه !

یخ اصرار کرد : خواهش می کنم بذار فقط یه بار دیگه ، فقط یه بار دیگه نگاش کنم ! درخت گفت : تو نباید نگاش کنی !

یخ اصرار کرد ...

عاقبت درخت شاخه هاشو زد کنار و خورشید نمایان شد . یخ شادی کرد و گفت : چه قدر تو زیبایی !

خورشید گفت : ممنون ! تو هم چه قدر شفاف و نازی ! چه یخ مهربونی ! اما ... واااای نه خدای من ! یخ کوچولو زود باش چشماتو ببند . به من نگاه نکن . الآنه که تو ...

یخ گفت : اما من دوستت دارم و می خوام باهات دوست باشم ! می خوام همه اش به زیبایی هات نگاه کنم !

خورشید گفت : منم دوستت دارم اما من نمی تونم دوست خوبی برات باشم . متاسفم ! زود باش برو ...

یخ گفت : چرا نمی تونی ؟!

خورشید گفت : اکه من باشم تو نابود می شی ! اگه بخوای منو ببینی می میری ...

این بار یخ با لحن خاصی گفت : یه عاشق ، حاضره به خاطر معشوقش بمیره ...

فردا صبح ، خورشید به درخت گفت : درخت مهربان ! می شه شاخه هاتو کنار بزنی ؟ فقط برای یه لحظه می خوام یخ کوچولو رو ببینم ! احساس می کنم دلم براش تنگ شده . درخت بدون هیچ حرفی شاخه اش رو تکون داد . اما ، اما خورشید هیچ اثری از یخ ندید . اون تنها آبی رو دید که جاری شده و در نهایت به گل آفتاب گردانی تبدیل شده که رو به سوی خورشید در چرخش است ...

از کتاب " یخی که عاشق خورشید شد " کتاب کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان ، نوشته ی رضا موزونی ، به تصویرگری میثم موسوی .